Często osoby, które zastanawiają się z czym kojarzą im się Bieszczady to z pewnością wskażą na Jezioro Solińskie. To jedno z najpopularniejszych miejsc w województwie podkarpackim. Niewiele osób jednak wie z czym wiązało się jego powstanie. Warto się pochylić nieco nad tym tematem.
Jezioro Solińskie i jego powstanie
Aby jezioro solińskie mogło powstać cztery wsie, trzy cmentarze, kilka świątyń musiały zostać zatopione. Aż trzy tysiące osób musiało zostać wysiedlonych, by jezioro mogło się pojawić w Bieszczadach. To sztuczny zbiornik, który służy nie tylko żeglarzom, miłośnikom sportów wodnych, wędkarzom, ale także osobom, które chcą odpoczywać nad wodą i lubią ten rodzaj relaksu. Głównym celem powstania jeziora to ochrona regionu przed powodziami oraz nowe źródło energii. Mimo to wiele osób musiało zostać wysiedlonych, by mogło się pojawić na tych ziemiach.
Początki historyczne
Pierwsze zalążki Jeziora Solińskiego pojawiły się w latach 1967-1968. Napełnianie zbiornika wodą było bardzo czasochłonnym zajęciem, co pamiętają po dziś dzień mieszkańcy Bieszczad. Wysiedlenie mieszkańców nie było dla wszystkich opłacalne, gdyż odszkodowania im przyznawane nie były do końca wyrównane. Dla mieszkańców z pewnością trudny był moment ekshumacji grobów swoich najbliższych czy patrzenie na niszczenie Kościołów. Były takie miejsca sakralne jak świątynia w Wołkowyi i cerkwia z 1833r., do której woda by się nie przedostała, ale i tak zostały zniszczone.
Zachowano jedynie cerkiew w Solinie, która została rozebrana. Współcześnie można ją zwiedzić w sanockim skansenie. Do zniszczonych budynków zaliczyć można pałacyk w Sokolu oraz klasztor sióstr ze zgromadzenia św. Wincentego a’Paolo w Rajskiem. Fragmenty tych budynków zostały uratowane przez miejscowego Henryka Viktorini.
Pozostałości po dawnych rejonach
Wioski jakie musiały zostać wysiedlone, by mogło powstać jezioro to Solina, Teleśnica Sanna, Chrewt i Podleszczyny. Pod taflą jeziora przez jakiś czas istniało życie, o czym świadczyły pojawiające się przy niskim poziomie wody kikuty drzew i porozrzucane pod wodą przedmioty. Ostatecznie zapora i elektrownia zostały oddane do użytku 22 lipca 1968 r.
Kilka faktów na temat samego jeziora
Powierzchnia Jeziora Solińskiego wynosi między 21-22,2 km2, a jego pojemność to 500 mln m3. W przypadku średniej głębokości można mówić o 25 m, a jego maksymalna może sięgać nawet do 60 m w okolicach zapory. Długość linii brzegowej jeziora mierzy aż 150 km, a przejrzystość wody waha się od 20 cm nawet do 8 metrów.
Jezioro Solińskie – popularna atrakcja w Bieszczadach
Jezioro Solińskie jest punktem najczęściej odwiedzanym przez turystów, przebywających w Bieszczadach. Wokół linii brzegowej powstało kilka ośrodków rekreacyjnych. Najbardziej znanym miejscem nad Soliną jest Polańczyk. Ogólnie kąpiel w jeziorze jest bardzo niebezpieczna, na wzgląd na niedostępne brzegi i mnogość przeszkód podwodnych, ale występują wydzielone kąpieliska gdzie jest ona możliwa. To jezioro, po którym nie wolno poruszać się pojazdami z silnikami spalinowymi, oczywiście oprócz Policji i WOPRu.
